Szara literatura – co to takiego?
Tradycyjnie, terminem „szara literatura” (ang. grey literature) określa się dokumenty niedostępne tradycyjnymi drogami dystrybucji księgarskiej, nieobjęte rejestracją bibliograficzną i nieistniejące w spisach ani w powszechnie dostępnych bazach literatury; na ogół bardzo trudne do zlokalizowania i zdobycia. Szarą literaturą jest także literatura niekonwencjonalna, jakkolwiek dostępna publicznie, ale nieosiągalna najczęściej normalnymi kanałami dystrybucji, gdyż bardzo często nie podlega ona kontroli bibliograficznej[1].
Ogólnie, to wszystko, co nie jest kontrolowane przez wydawców, np. materiały rządowe, akademickie, przemysłowe, biznesowe w formie drukowanej lub elektronicznej, należy do tej grupy zasobów informacji. W tej ostatniej grupie dokumentów znajdują się m.in.:
- sprawozdania i raporty naukowe, techniczne, ekonomiczne, społeczne i inne, powstające w instytucjach publicznych i prywatnych,
- materiały konferencyjne niepublikowane i niedostępne za pośrednictwem handlowych sieci wydawniczych lub księgarskich,
- normy i zalecenia techniczne,
- tłumaczenia niepublikowane,
- artykuły ukazujące się w czasopismach wydawanych w małych nakładach, udostępnianych nieodpłatnie, lub o zasięgu lokalnym,
- niektóre dokumenty urzędowe,
- dokumentacja techniczna, promocyjna i reklamowa,
- dokumenty w formie elektronicznej.
W Polsce często szara literatura definiowana jest błędnie i utożsamiana głównie z dokumentami życia społecznego.
Do poczytania na temat szarej literatury: http://skryba.inib.uj.edu.pl/~nahotko/greylit/greylit.html